Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Qui convenit? Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Maximus dolor, inquit, brevis est. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Inquit, dasne adolescenti veniam? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Bork Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Quod equidem non reprehendo;
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Oratio me istius philosophi non offendit; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Dici enim nihil potest verius. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Audeo dicere, inquit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
