Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Duo Reges: constructio interrete.
Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Itaque his sapiens semper vacabit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Hos contra singulos dici est melius. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? In schola desinis. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quis istud possit, inquit, negare?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Cur id non ita fit? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Videsne quam sit magna dissensio? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Satis est ad hoc responsum. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
