Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Si enim ad populum me vocas, eum. Quid me istud rogas? Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Id Sextilius factum negabat. Verum hoc idem saepe faciamus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. De quibus cupio scire quid sentias. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Proclivi currit oratio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Satis est ad hoc responsum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Prioris generis est docilitas, memoria; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hunc vos beatum; Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ubi ut eam caperet aut quando? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Ea possunt paria non esse. Nulla erit controversia.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Bork Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.