At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum essent dicta, discessimus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Immo alio genere; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. At certe gravius. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Iam contemni non poteris.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ubi ut eam caperet aut quando? Si longus, levis dictata sunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Paria sunt igitur.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ita prorsus, inquam; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Non est igitur summum malum dolor. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed haec omittamus; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Utram tandem linguam nescio? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Age, inquies, ista parva sunt. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sed quid sentiat, non videtis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. At hoc in eo M. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Explanetur igitur.

Hoc est non dividere, sed frangere.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bork Bork Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Inde igitur, inquit, ordiendum est. At enim sequor utilitatem. Sed ille, ut dixi, vitiose.