Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec dicuntur inconstantissime. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quis istud, quaeso, nesciebat? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Duo Reges: constructio interrete. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Age sane, inquam. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Bork Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Poterat autem inpune; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hic ambiguo ludimur.
Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Sed haec nihil sane ad rem; Est, ut dicis, inquit; Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Rationis enim perfectio est virtus; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
