Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Cur haec eadem Democritus? Duo Reges: constructio interrete.
Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Verum esto; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Ratio quidem vestra sic cogit.
Tanta vis admonitionis inest in locis; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hos contra singulos dici est melius. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
