Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Sed quot homines, tot sententiae; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Primum quid tu dicis breve?

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Bork Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Si longus, levis; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; At enim hic etiam dolore. Sit sane ista voluptas. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid enim? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Verum audiamus. Age, inquies, ista parva sunt.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Minime vero, inquit ille, consentit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid enim possumus hoc agere divinius? Videsne quam sit magna dissensio? Bork

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. At enim hic etiam dolore. Immo alio genere; Eaedem res maneant alio modo. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Esse enim, nisi eris, non potes.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed ille, ut dixi, vitiose. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. At enim hic etiam dolore. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Sed nunc, quod agimus;

Laboro autem non sine causa; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Bork Verum hoc idem saepe faciamus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Hunc vos beatum; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ubi ut eam caperet aut quando? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.