Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Duo Reges: constructio interrete.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Tubulo putas dicere? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Sed ad rem redeamus;

Quo igitur, inquit, modo? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Recte, inquit, intellegis. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Tria genera bonorum;

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Qui est in parvis malis. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quo modo autem philosophus loquitur? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Optime, inquam. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Cur id non ita fit? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.