Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? An hoc usque quaque, aliter in vita? Duo Reges: constructio interrete. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Immo alio genere; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quis est tam dissimile homini. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Bork Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Praeclare hoc quidem. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Immo videri fortasse. Sed fortuna fortis; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Minime vero, inquit ille, consentit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Prioris generis est docilitas, memoria;

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Sed haec omittamus; Rationis enim perfectio est virtus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.