Sed tamen intellego quid velit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Nam quid possumus facere melius? Rationis enim perfectio est virtus; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Duo Reges: constructio interrete.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. At multis malis affectus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. An eiusdem modi?

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Praeclare hoc quidem. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Quo modo autem philosophus loquitur?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis negat? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae duo sunt, unum facit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Bork