Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Duo Reges: constructio interrete. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Sed ad bona praeterita redeamus. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Quis Aristidem non mortuum diligit? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Summae mihi videtur inscitiae. Bork Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Quo tandem modo? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. At eum nihili facit; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quare ad ea primum, si videtur; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Primum quid tu dicis breve?

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Moriatur, inquit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quare ad ea primum, si videtur; Summus dolor plures dies manere non potest? Bork

Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ut id aliis narrare gestiant? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Bork Hoc non est positum in nostra actione. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Tu quidem reddes; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Est, ut dicis, inquam. Sed tamen intellego quid velit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Tria genera bonorum; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Num quid tale Democritus? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Certe non potest.