Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Dici enim nihil potest verius. Confecta res esset. Sed fortuna fortis;
Rationis enim perfectio est virtus;
Verum esto; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Quare attende, quaeso.
Hic ambiguo ludimur. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nihilo magis. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Graccho, eius fere, aequalí? Sin aliud quid voles, postea.
Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Igitur ne dolorem quidem. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Videsne quam sit magna dissensio? Iam contemni non poteris. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.
Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Bork Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tanta vis admonitionis inest in locis; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
