Cur id non ita fit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae duo sunt, unum facit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo Reges: constructio interrete.

Cui Tubuli nomen odio non est? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Rationis enim perfectio est virtus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Bork At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Sin aliud quid voles, postea. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Satis est ad hoc responsum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quis hoc dicit? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Falli igitur possumus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ego vero isti, inquam, permitto. Eadem nunc mea adversum te oratio est.